Znati plesati, stvar je opšte kulture, a neki plesovi se ipak izdvajaju po svom značaju, uticaju i neprolaznoj ljepoti. Među tim plesovima su svakako i engleski i bečki valcer. Valcer se karakteriše trokorakom i gracioznim, zavodljivim pokretima preko plesnog podijuma.
Engleski valcer
Engleski valcer, iako mu ime govori sasvim suprotno, evoluirao je iz američkog plesa Boston, nastalog u istoimenom gradu u SAD-u. Prvi put je predstavljen u jednom veoma popularnom klubu 1874. godine, ali pravu popularnost stiče tek negdje pred kraj Drugog svjetskog rata. Čudna stvar u vezi sa ovim plesom je da su partneri na početku plesali odvojeno i to jedno pored drugog, ni nalik na ono kako se danas pleše.
U Englesku dolazi pred kraj XIX vijeka. Tamnošnji učitelji plesa su izvršili promjene na prvobitnoj verziji valcera, mijenjajući osnovni korak iz korak-korak-zatvorena pozicija u korak-u stranu-zatvorena pozicija, dajući mu dijagonalan karakter, dok je držanje promijenjeno u klasični zatvoreni tip standardnog držanja.
Iako je u početku bio izuzetno progresivan ples, zvan još i “dance of passing feet”, danas je to ples u kojem se prikazuje graciozna bol zbog izgubljene ili nesrećne ljubavi, izražena uz laganu, sentimentalnu muziku, u 3/4 ritmu. Plesni karakter pokazuje se u sporim i ujednačenim njihanjima, prostorno progresivnim okretima i linijama bez ikakvog loma u tijelu. Od takmičara se traži da izrazom lica, ritmom i figurama ispričaju svoju priču. Na takmičenjima se pleše kao prvi ples, zbog čega nosi i laskavu titulu “kralja svih plesova”.
Bečki valcer
Korjeni bečkog valcera još uvijek nisu sa tačnošču utvrđeni, ali je sigurno da vodi porijeklo još iz dvanaestog vijeka. Njegovo porijeklo s jedne strane se može prepoznati u njemačkom Springtanz-u, koji je plesan u Njemačkoj i Austriji. Seljaci su ga plesali držeći se za ruke u kolu i okrećući se oko zamišljenog centra. S druge strane, njegovo porijeklo vodi od “Langausa”, plesa čiji je cilj bio da plesač sa što manje koraka i okreta prepleše dugačku dvoranu.
Međutim, vlast ga je zabranila u XVII vijeku. Pored Crkve, najoštriji protivnici valcera bili su učitelji plesa, bojeći se da zbog njegove jednostavnosti više neće imati koga da podučavaju. Jula 1816. princ prestolonasljednik je prvi put zaigrao bečki valcer na engleskom dvoru. Iako objavljen kao jedna vrsta incidenta, ovaj događaj je omogućio valceru da uđe u plesne dvorane.
Slušajući jednu od najpoznatijijih melodija bečkog valcera, “Na lijepom plavom Dunavu”, u mislima se otvara velelepna kristalna dvorana, sa mermernim podom, plesači u smokinzima, a dame u dugim, raskošnim haljinama sa blještavim nakitom. I bajka može da počne.
Upravo to i predstavlja osnovni karakter ovog plesa. Ples koji dočarava kretanje vazduha, lepršanje marame, talase. Pleše se u 3/4 ritmu. Osnovna odlika je da u rotirajućem kretanju ne dolazi do vizuelne promjene u visini tijela plesača, iako u stopalima dolazi do dizanja i spuštanja. Ovo se dešava jer i muškarac i žena izvlače tijelo u stranu i time održavaju stalnu visinu, a svom plesu daju izvjesnu gracioznost i poletnost.
Ako želite da naučite ove plesove, prijavite se sa svojim partnerom/partnerkom i uživajte u raskoši i eleganciji ovih svevremenskih plesova.